بعد از ماهها دوری سلام

سلام به همه و سلام به خودم بعد ماه ها دوری. نمی دونم نوشتن برام سخته که دیر به دیر میام یا اینکه درگیری های درس و رسیدن به یه کوچولوی ناز خیلی شیطون دستم رو بسته ، ولی هر چی که هست نتیجه همین هست که چند ماه به چند ماه هم فرصت سر زدن به وبلاگ پسر گلم رو نداشته باشم. نمی دونم شاید هم تصمیم گرفتم هر وقت که به وبلاگ سر می زنم فقط به نوشتن فکر کنم نه پس و پیش کردن و انتخاب کلمات. آخه انگار یادم می ره که قراره این وبلاگ حرف های دلم باشه و هدیه ای به عزیز دلم وقتی که بزرگ شد.

بی مقدمه....

نمی دونم متین کوچولوی من تو دلش چه دعایی کرد که خدا بهش یه داداش یا آجی کوچولو هدیه داده. آخه متین خیلی با بچه ها رابطه اش خوب بوده. این هدیه خدا رو تا دو ماهگی اصلا نمی دونستیم وجود داره. قلب کوچولوی اون وقتی تو وجودم شروع به تپیدن کرده که من حتی از وجودش اطلاع نداشتم....

هفته بعد می رم سونوگرافی تا ببینیم کوچولومون چی هست. خدا رو شکر کارهای دفاعم هم خوب پیش می ره و امید به خدا پنج ترمه تموم می کنم. همه چیز خوب پیش بره ماه بعد این موقع دفاع کردم. وااااااااااااای که چقدر خوب.